Παραστάσεις Παράλληλες Δράσεις

13.7 | 20:00

Navarino Agora, Navarino Waterfront, Costa Navarino

ΔΑΝΑΗ & ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Ο ΝΑΠΙ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ Η ΦΟΥΣΚΑ

Πληροφορίες παράστασης

ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ / ΗΛΙΚΙΕΣ 3+

Ο Νάπι, το κορίτσι και η φούσκα είναι μία παραγωγή για όλες τις ηλικίες που έχει ως στόχο να φέρει το νεανικό κοινό κοντά στον χορό, και να δημιουργήσει ένα ασφαλές πλαίσιο για την πρώτη επαφή των νεαρών θεατών με την κίνηση. Με πηγή έμπνευσης την ταινία My Neighbour Totoro του Hayao Miyazaki, παρατηρούμε τη γέννηση μιας μαγευτικής φιλίας μεταξύ ενός κοριτσιού και ενός μυστηριώδους αλλά οικείου πλάσματος που συναντιούνται ανάμεσα στον παραμυθένιο και στον πραγματικό κόσμο. Ευχόμαστε Ο Νάπι, το κορίτσι και η φούσκα να αποτελέσει αφορμή για να τεθεί το πιο ζωτικό ερώτημα: Πώς μπορούμε να εμπνεύσουμε τις νέες ηλικίες;

Η είσοδος είναι ελεύθερη. 

 

Η παράσταση Ο Νάπι, το κορίτσι και η φούσκα παρουσιάζεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, με στόχο την ανάδειξη και προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας της Μεσσηνίας σε διεθνή δίκτυα επισκεπτών

  • Χορογραφία — ερμηνεία: Δανάη & Διονύσιος
  • Μουσική: Aaron Martin, Χρήστος Σακελλαρίδης, Blue Dot Sessions
  • Σχεδιασμός μάσκας & κοστουμιού: Μάρθα Φωκά
  • Κατασκευή κοστουμιού: Φωλιά Μπαλέτου
  • Διαχείριση περιοδείας: CULTOPIA
  • Με την ευγενική υποστήριξη των: Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, Orsolina28
  • Το πρόγραμμα “Pilgrims” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του ΥπουργείουΠολιτισμού και Αθλητισμού.

Η Δανάη και ο Διονύσιος είναι δύο καλλιτέχνες από την Ελλάδα. Δουλεύουν μαζί από το 2015. Ως μαθητές της φύσης, των ζώων της και των αυτόχθονων πολιτισμών δημιουργούν ιστορίες από την οπτική γωνία του αδάμαστου. Τον καμβά των ιστοριών τους αποτελούν πραγματικά γεγονότα και μύθοι φυλών και άγριων ζώων που δεν επιβίωσαν με την πάροδο των χρόνων ή δεν προσαρμόστηκαν σε νέες συνθήκες. Στις δημιουργίες τους προτείνουν αρμονικές σχέσεις μεταξύ της φύσης και των πλασμάτων της, σπάζοντας έτσι τη στερεοτυπική ιεραρχία, ενώ η ονειρική ατμόσφαιρα της δουλειάς τους δημιουργεί μία σύγκρουση μεταξύ χάους και τάξης. Προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στο εύληπτο και το πρωτοποριακό, εκφράζουν την ιδέα πως η τέχνη είναι ένα καθολικό μέσο επικοινωνίας, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει μία γλώσσα δυναμική και συγχρόνως εύθραυστη.